Day 24: Something you are grateful for

Είμαι πολύ ευγνώμων για πολλά πράγματα σε αυτή την ζωή. Άλλα μπορούν να περιγραφούν με εικόνες άλλα μόνο με λόγια. Σήμερα όλη την ημέρα σκεφτόμουν εικόνες από πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων.  Σκεφτόμουν τον ήλιο, σκεφτόμουν τα άτομα που αγαπώ...αλλά η κούραση μου όταν έφτασα στις 22:00 στο σπίτι δεν μου επέτρεπε πολλά, επίσης ο ήλιος είχε πια χαθεί από ώρα. Μπαίνοντας λοιπόν στην κουζίνα του σπιτιού μου κατάλαβα ότι κάποιες φορές η ζωή σε ξεπερνάει και σε εκπλήσσει υπέροχα!!

Βρήκα στον πάγκο της κουζίνας να με περιμένει ένα Μαγιάτικο στεφάνι. Τι έκπληξη!! Είχε την υπογραφή του μπαμπάκα μου, το ήξερα πριν ακόμα του μιλήσω γιατί για χρόνια φτιάχναμε παρέα τα στεφανάκια μας..Τώρα, ήξερε ότι αύριο θα είναι μία πολύ δύσκολη μέρα και ίσως να μην καταφέρω να κάνω το στεφάνι μου, οπότε φρόντισε να μην με αφήσει έτσι..Μου έκανε την καλύτερη έκπληξη και αισθάνθηκα πολύ τυχερή για ακόμα μία φορά. ευχαριστώ μπαμπάκο μου! Σε λατρεύω!!

Day 23: Vegetable

Στην θέση κάθε άλλης φωτογραφίας θα μπορούσα να βάλω τον εαυτό μου, μιας και έτσι νιώθω αυτή την εβδομάδα! Ζαρζαβατικό για την ακρίβεια, μου αρέσει πως ακούγεται αυτή η λέξη.. Πολύ τρέξιμο και όταν έχεις να τραβήξεις και μία φωτογραφία την ημέρα τα πράγματα δυσκολεύουν επικίνδυνα. Εκτός από την κούραση είναι και οι τεχνικές δυσκολίες.. Μίας και είμαι ερασιτέχνης της φωτογραφίας, που ακόμα ψάχνω να βρω την άκρη μου και να μπορέσω να αποτυπώσω την εικόνα που έχω στο μυαλό στο "χαρτί", το νυχτερινό φως από την λάμπα δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Και λέω για νυχτερινό φως γιατί νύχτα φεύγω, νύχτα γυρνάω.

Σήμερα επίσης έχασα μία εικόνα καθώς εκείνη τη στιγμή δεν είχα μαζί μου φωτογραφική μηχανή και αυτό με νευρίασε πολύ αλλά πραγματικά δεν άντεχα να κουβαλάω μαζί μου εκτός από την τσάντα μου και την βαριά μηχανή.. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πάρω έναν μικρότερο-σταθερό φακό για να μειώσω λίγο το βάρος καταρχάς και για να μάθω να δουλεύω και με σταθερό φακό. Αλλά όλο το λέω και όλο ξοδεύω αλλού τα χρήματα....Οπότε καταλήγουμε στο no money, no honey...

Σας αφήνω με τα ζαρζαβατικά μου..τις πρώτες ντοματούλες, που αν και ακόμα δεν είναι η εποχή τους τελικά μας βγήκαν ωραίες!

Καλή εβδομάδα να έχουμε!!

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 22: The Last Thing you Bought

Σάββατο πρωί στο γραφείο. Υπέροχη ησυχία, υπέροχη μουσική από τον ραδιοφωνικό σταθμό pepper, με τον οποίο έχω κολλήσει. Τα τηλέφωνα δεν βαράνε σαν τρελά και επειδή κανένας δεν πιστεύει ότι είσαι στο γραφείο, κανένας δεν περιμένει ότι είσαι εκεί σε αφήνουν να κάνεις ανενόχλητη την δουλειά που όλη την εβδομάδα μέσα στον χαμό δεν έχεις προλάβει να κάνεις..

Έφτιαξα τον καφέ μου, άνοιξα την μουσική δυνατά και άρχισα...

Κανονικά αυτό το post έπρεπε να έχει γραφτεί χθες.. Ουφ, λυπάμαι που το ομολογώ αλλά όσο περνάει ο μήνας και ειδικά τώρα τελευταία που τρέχω ασταμάτητα και οριακά προλαβαίνω να πω μία κουβέντα, όταν γυρίσω σπίτι και πριν πάω για ύπνο, έχω αρχίσει να μην είμαι τόσο συνεπής με το project..χάνω καμία μέρα (ή και παραπάνω) και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου...

Τις φωτογραφίες κατάφερα να τις τραβήξω χθες, γύρω στις 11 παρά το βράδυ αλλά μετά ήρθε η pizza και αυτό σήμανε το τέλος... δεν άντεξα παραπάνω..

Το θέμα μας είναι το τελευταίο πράγμα που αγόρασα και αυτό ήταν ένα ζευγάρι σταράκια που είχα βάλει στο μάτι εδώ και καιρό και όλο δεν προλάβαινα να πάω να αγοράσω.. Με το τρέξιμο των τελευταίων ημερών κάποιες μέρες ακόμα και οι μπαλαρίνες μου φαίνονται κουραστικές, οπότε ήθελα την εναλλακτική των άνετων παπουτσιών που έχουμε το χειμώνα με τις μπότες και το καλοκαίρι με τις σαγιονάρες.. All Star λοιπόν και τα εγκαινίασα από σήμερα κιόλας...

Day 21: Bottle

Πέμπτη, πάντα μου άρεσε η Πέμπτη. Έχει μία θετική φόρτιση σαν μέρα...αν και μάλλον αυτή προκύπτει από την γειτνίαση της με την Παρασκευή. Ο ήλιος λάμπει από το πρωί, η θερμοκρασία έχει ανέβει εμφανώς και το ίδιο και η διάθεση μου.

Αν και η μέρα δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και δεν συνεχίστηκε με τις καλύτερες προδιαγραφές η αισιοδοξία και το χαμόγελο μας μένει.

Σήμερα έχω στο μυαλό μου μόνο μουσικές...Όλη μέρα είμαι στο τρέξιμο και όλη μέρα σιγοτραγουδάω στίχους από διάφορα τραγούδια.. Καταρχάς τραγούδαγα το Message in a bottle ,ε το σήκωνε και το θέμα, μετά την Λόλα του Μαραβέγια, πολύ μ'αρέσει αυτός ο καλλιτέχνης.. και μετά ότι άκουγα στο ραδιόφωνο. Πολύ μ'αρέσει να διαβάζω, να δουλεύω, να οδηγώ, να κάνω τα πάντα με μουσική. Συνδέω εποχές, γεγονότα, ακόμα και μυρωδιές με μελωδίες και τραγούδια. Στην μητέρα μου πήρε πολλά χρόνια για να καταλάβει ότι όταν διάβαζα είχα ανάγκη να έχω ανοιχτό το ράδιο σε χαμηλή ένταση για να μπορέσω να συγκεντρωθώ. Η απόλυτη ησυχία με αποσυντονίζει.

Ξέφυγα; Έτσι φαίνεται. Bottle το σημερινό θέμα αλλά δεν έχω να σας δείξω κάποιο περίτεχνο μπουκάλι ή κάποια σειρά από μπουκάλια αν και ήθελα να σας δείξω και κάποιες φωτογραφίες από παλιά.  Από ένα μαγαζί γνωστό σε πολλούς, τον Βρεττό, στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά μέχρι να ψάξω στο τρελό μου αρχείο σας δίνω το link του μαγαζιού.

Προς το παρόν θα μιλήσουμε για ένα τόσο δα μικρό μπουκαλάκι που χωράει κάτω από την οθόνη του υπολογιστή μου και με ακολουθεί από δουλειά σε δουλειά. Αλλάζω γραφείο και το μικρό αυτό μπουκαλάκι έρχεται μαζί μου. Δώρο μίας άλλης φίλης, και τι φίλης, της Ζου μου (από το Ζουζού). Πρόκειται για ένα μπουκάλι γεμάτο χρυσό (!) για καλή τύχη και γούρι.. Γούρι στην ζωή μου φέρνει, τώρα για τα οικονομικά δεν νομίζω ότι κατάφερε πολλά αλλά τι να σου κάνει και αυτό το μικρούλι μπουκαλάκι εν μέσω αυτής της κατάστασης.

ΥΓ. Είχατε κανένα πρόβλημα χθες με τον blogger ή μόνο εγώ είχα? Πάταγα δημοσίευση...πουθενά δημοσίευση...Είδα και απόειδα και έπεσα για ύπνο... Γι'αυτό και η αναφορά στην Πέμπτη.. πω πω..τελευταία δεν είμαι και τόσο συνεχής, αλλά (δικαιολογούμαι και πάλι) έχω απίστευτο τρέξιμο και ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τελευταία! (γι' αυτό και έχουν αυξηθεί και οι φωτογραφίες από το κινητό...)

Υ.Γ.2 Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 19: Orange

Θυμάστε την μικρή κίτρινη πάπια που είχαμε δει την 5η ημέρα;; Ε, αυτή η μικρή κίτρινη πάπια έχει μία πιο μεγάλη πορτοκαλί και ..χμ...λίγο σατανική αδερφή πάπια! ! ! ! ναι, είναι λίγο περίεργο να είσαι κάτοχος μιας διαβολικής πάπιας αλλά τι να λέμε τώρα..και εγώ είμαι λίγο περίεργη! χαχα

Η πάπια αυτή είναι δώρο από μία παιδική μου φίλη. Μου είχε έρθει με το ταχυδρομείο απευθείας από τα Παρίσια όταν ήμουν φοιτήτρια. Χμ..σαν πολύ δεν μελετάω τα φοιτητικά μου χρόνια τώρα τελευταία;;;
Γέλασα πολύ με εκείνο το κουτί και την πιο ανατρεπτική πάπια ever..

Γι'αυτό σας αφήνω με ένα παπιο-κυνηγητό....

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 20: Something you drew

Μας λείπει η μέρα 19....το ξέρω...αλλά τελικά δεν μου άρεσε η φωτογραφία που έβγαλα και θέλω να την ξαναβγάλω..οπότε προχωράμε κατευθείαν στην μέρα 20 και στο σχέδιο. Και επειδή μείναμε πίσω είπα να προχωρήσω λίγο πιο μαζικά! 

Σημειώνετε όταν μιλάτε στο τηλέφωνο; Όταν χαζεύετε; Όταν σκέφτεστε;

Εγώ πάντα θέλω να έχω ένα κομμάτι χαρτί μπροστά μου και ένα μολύβι, ένα στυλό... δεν μπορώ να πω όμως ότι έχω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο στο σχέδιο. Μάλλον το αντίθετο... Ανά καιρούς κολλάω με κάποιο. Άλλες φορές σχεδιάζω βελάκια, παντού βελάκια άλλες πολύγωνα, άλλες λουλουδάκια, άλλες συννεφάκια.. Και όλα αυτά λένε ότι αποκαλύπτουν τον ψυχισμό μας. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω ότι υπάρχει λογική βάση σε αυτό και σίγουρα εκφράζουμε και με αυτόν τον τρόπο συναισθήματα που ίσως δεν έχουμε καταλάβει καν ότι τα έχουμε, συναισθήματα που πολλές φορές καταπιέζουμε ηθελημένα ή άθελα μας.

Έχετε διαβάσει τι συμβολίζουν όλα αυτά τα σχεδιάκα - μουτζούρες που κάνουμε στο χαρτί; Αν όχι, κάνοντας  ένα πρόχειρο googling βρήκα αυτά τα δύο άρθρα ( μέρος 1ο, μέρος 2ο) για να δείτε τι σημαίνουν τα σχεδιάκα μας...

Day 18: Hair

Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα, άστα να ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.

Τώρα που τα νιάτα σου είναι ολανθισμένα, άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα.

Αυτούς τους στίχους μου τραγούδαγε ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρούλα και εγώ κουνιόμουν στον ρυθμό. Θυμάμαι ακόμα την εικόνα, να μπαίνει το φως από το παράθυρο της κουζίνας και εγώ να κοιτάω με λατρεία τον μπαμπά μου. Τώρα σε μια άλλη κουζίνα. μία άλλη κοπέλα ανακάτευε τα δικά της μαλλιά...

Δικαιολογίες ..?

Καλή εβδομάδα να έχουμε!

Ναι, ξέρω έχω μείνει πίσω με το photo a day...αλλά έδωσα "άφεση" στον εαυτό μου για το Παρασκευο-Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Πραγματικά η διάθεση μου ήταν πολύ πεσμένη, χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Δεν είχα τίποτα..κανείς δεν με στεναχώρησε, τίποτα κακό δεν έγινε αλλά εγώ δεν είχα ψυχολογία.. Δεν είχα καθόλου όρεξη... Την Παρασκευή ούτε λόγος για φωτογραφία! Απλά δεν το συζητούσα...Το μόνο που έκανα όταν γύρισα ήταν να πάρω την κουβερτούλα μου και να κάτσω στον καναπέ κουκουλωμένη και αποχαυνωμένη. Μία από τα ίδια και το Σάββατο μέχρι το απόγευμα! Δεν ξέρω τι με έπιασε....και γι'αυτό και εγώ απαίτησα έξοδο για ποτάκι!

Και σηκώθηκα και βάφτηκα και έβαλα και τακούνι, έτσι για να μου αλλάξει η διάθεση, βγήκα και χόρεψα κιόλας, και διασκέδασα με φίλους και το πρωί ο κουμπάρος μας έφτιαξε και Pancakes κόλαση με μερέντα και φρέσκιες φράουλες. Και όλα έμοιαζαν διαφορετικά και πιο καλά...και πάει και η κακή διάθεση..

Για του λόγου το αληθές...

Και μετά ήρθαν τα άλλα κουμπάρια για Κυριακάτικα λαζάνια και πολύυυυυ παγωτό και το βράδυ ήμουν ήρεμη και κουρασμένη και κοιμήθηκα σαν πουλάκι!! 

Υπόσχομαι λοιπόν ότι θα επανέλθω και θα καλύψω την διαφορά...γιατί τις φωτογραφίες τις έχω βγάλει...απλά δεν έχουν ανέβει! 

Day 17: Something you don't like

Τι δεν μου αρέσει? Χμ...Πολλά..

Δεν μου αρέσουν... Οι μίζεροι άνθρωποι, οι εικόνες που αντικρίζω καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας, η αίσθηση της εγκατάλειψης, οι λυπημένες φάτσες στο ΜΕΤΡΟ (γιατί ξέρω ότι κουβαλάνε μεγάλο φορτίο από πίσω τους), η έλλειψη προσωπικού χρόνου, το άγχος αν θα μας φτάσουν τα λεφτά, αν θα έχουμε δουλειά και τον επόμενο μήνα, την επόμενη μέρα.. Πολλά είναι αυτά που δεν μου αρέσουν..ακόμα και πιο απλά..όπως το σιδέρωμα, ή το άπλωμα των πλυμμένων ρούχων...

Χθες απόγευμα ήμουν στο σπίτι των αγαπημένων κουμπαρούληδων στου Ζωγράφου και εκεί που κοίταζα από το παράθυρο έβλεπα τις εστίες απέναντι να λούζονται από τον απογευματινό ήλιο. Οι φοιτητές σε μία προσπάθεια να ομορφύνουν το άχαρο κτίριο-δωμάτιο τους έχουν βάψει ο καθένας το μπαλκονάκι του με διαφορετικό χρώμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός ιδιαίτερου χρωματιστού κολαζ. Μία εικόνα που δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου αρέσει ή όχι..

Σίγουρα με λυπεί που αυτές είναι οι υποδομές για τους φοιτητές μας. Ακόμα αισθάνομαι μία από αυτούς αν και συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει μερικά χρόνια από όταν τελείωσα με το θέμα φοιτητική ζωή. Και γι'αυτό στεναχωριέμαι και θυμώνω όταν βλέπω την ποιότητα της παιδείας σε αυτά τα χάλια! Εκεί μέσα, σε αυτά τα δωμάτια-κουτάκια στεγάζουν 18χρονα παιδιά τα όνειρα τους, τους έρωτες τους, τις ελπίδες τους, τα ξενύχτια τους, την ζωή τους όλη. Αντί για τα κουτάκια αυτά έπρεπε οι εστίες να είναι χώροι όμορφοι, που να σε κάνουν πιο δημιουργικό, να σε διευκολύνουν και να σε απελευθερώνουν αντί να σε εγκλωβίζουν.

Εστίες Πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου

ΥΓ1: Ζητώ συγγνώμη για την κακή ποιότητα της φωτογραφίας αλλά τραβήχτηκε από το κινητό μου.

ΥΓ2: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Αποκτήσαμε σελίδα στο Facebook!

Το Myrto's Days εκτός από την σελίδα του εδώ απέκτησε και άλλον έναν τρόπο επικοινωνίας, μέσω facebook για να τα λέμε  και από εκεί, για όποιους τους βολεύει.

Οπότε αν θέλετε κάντε Like στην σελίδα Myrto's Days ( http://www.facebook.com/MyrtosDays ) στο facebook και περιμένω και από εκεί σχόλια, παρατηρήσεις και ότι άλλο θέλετε!!

Φιλάκια!!

Day 16: Flower _power

Όχι, αυτή η ορχιδέα δεν είναι δικιά μου...η δικιά μου αυτή τη στιγμή αποτελείται από 4 φύλλα και ένα κλαράκι. Αυτή εδώ είναι της μητέρας μου και μέτρησα 24 άνθη πάνω της (φτύστε την, μην την ματιάσουμε γιατί αν μαραθεί τώρα θα με κυνηγάει). Και ακόμα αναρωτιέμαι μα τι τους κάνει η μητέρα μου και όλα ανθίζουν και τα δικά μου καταστρέφονται... Κάτι δεν κάνω σωστά,ε?

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 15: sunset

Το μόνο ηλιοβασίλεμα που πρόλαβα να δω σήμερα είναι αυτό που είχα τραβήξει πριν ένα περίπου χρόνο στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας..και αυτό όπως μπορείτε να φανταστείτε ήταν στην οθόνη του υπολογιστή μου... Τρελή μέρα σήμερα! Καληνύχτα!!

Σημείωση 1: Καλημέρα, μόλις κατάλαβα ότι όπως με πήρε ο ύπνος χθες βράδυ στον καναπέ δεν πάτησα ποτέ το κουμπί Δημοσίευση. ουπς....

Σημείωση 2: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 14: How you feel today

Σήμερα ναι, έχει bonus post! Εκτός από την day 13: something you found έχει κι άλλο... Βασικά είναι χρωστούμενο post..γιατί την Παρασκευή δεν ανέβασα τίποτα..Οπότε έπρεπε να κάνω κάτι για αυτό...Αφήστε που τι καλύτερο από το σημερινό...Τι καλύτερο από το να μοιραστείς το τι αισθάνεσαι μία μέρα που είσαι πάνω στο βουνό; Και πως θα μπορούσα να αισθανθώ ενώ τα μάτια μου έβλεπαν αυτό το πράσινο; Την στιγμή που η Αθήνα μοιάζει μακρινή και η ησυχία κυριαρχεί..;
Απλά ...Ελεύθερη!

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 13: Something you found

Μετά την κλεισούρα του Σαββατοκύριακου, είπαμε να εκμεταλλευτούμε λίγο την αργία της Δευτέρας και το γεγονός ότι εγώ ήμουν λίγο καλύτερα για μία χαλαρή βολτούλα στο Τατόι. Για όσους μένετε στην Αθήνα συστήνω την περιοχή ανεπιφύλακτα.. Υπέροχο δάσος, δίπλα στην Αθήνα, με πολλές διαδρομές για βόλτες τόσο με τα πόδια όσο και με ποδήλατο. Γι'αυτό και πολύς κόσμος προτιμάει την περιοχή για την βόλτα του. Σήμερα γινόταν ο χαμός. Πολύς κόσμος, οικογένειες με τα πιτσιρίκια που παίζανε και απολαμβάνανε την φύση. 

Βέβαια είχαν δεν είχαν κατάφεραν να με νευριάσουν, οι επιβάτες του μπροστινού μας αυτοκινήτου, μία τετραμελής οικογένεια, με τα 2 παιδιά σε πολύ μικρή ηλικία. Κάποια στιγμή ο οδηγός έκοψε ταχύτητα, η μαμά κατέβασε το παράθυρο και πέταξε το άδειο πλαστικό ποτήρι από τον καφέ της στο δάσος! Το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι. Σκεφτόμουν πόσο θα ήθελα να μπορούσα να τους καταγγείλω! Και αυτό που με εξόργιζε πιο πολύ ήταν  ότι αυτό το παράδειγμα δίνουν στα παιδιά τους. Αυτό θα κάνουν αύριο μεθαύριο και αυτά...Και κατά τα άλλα πήγαν να "απολαύσουν" την φύση!!

Anyway...θα το αφήσω αυτό το θέμα εδώ και θα σας πω την σημερινή μας ανακάλυψη, μάλλον θα σας την δείξω.. Ένα ρυάκι που έτρεχε σε αυτά τα σκαλάκια και συνέχιζε την πορεία του..

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 12: Stairs

Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη! Ελπίζω να απολαύσατε το σημερινό τραπέζι και να τιμήσατε δεόντως όλες τις λιχουδιές. Οφείλω να ομολογήσω ότι το Πάσχα στην Αθήνα είναι αρκετά περίεργο. Μου έλειπε  λίγο η φύση, το χωριό και η σούβλα.. Όλα είναι διαφορετικά εκεί... Αλλά το γεγονός ότι δεν έβρισκες πουθενά κίνηση, και αυτά η ησυχία μου άρεσε πολύ.. 

Φάγαμε λοιπόν και εμείς το κατσικάκι-λουκουμάκι μας, ήπιαμε τον καφέ μας στην λιακάδα και τώρα ξεκουραζόμαστε. Και αν και ξέρω ότι αύριο είναι αργία και δεν δουλεύουμε κι όμως μια μικρή μελαγχολία της Κυριακής δεν παύω να την έχω.

Στο θέμα μας λοιπόν...σκάλες.

Και σας αφήνω με το stairway to heaven των Led Zeppelin γιατί αυτό σκέφτηκα καθώς άρχισα να γράφω τον τίτλο..και πάω να τσιμπήσω και πάλι κάτι γιατί μία λιγουρίτσα την έχω (χαχα)

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 11: Where you ate breakfast

Ναι, το ξέρω..αυτή η ανάρτηση έπρεπε να είχε γραφτεί χθες αλλά τελικά το ξαφνικό κρυολόγημα δεν με άφησε. Ήμουν από αυτούς που δουλεύαμε χθες και ενώ ξύπνησα ορεξάτη και πολύ ευδιάθετη μόλις επέστρεψα σπίτι άρχισαν οι κρυάδες, ο βήχας και όλα τα υπόλοιπα συμπτώματα. Η υπόλοιπη Μ. Παρασκευή πέρασε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στον καναπέ με κουβέρτα, Depon και τσάι. Και ενώ το χθεσινό πρωινό ήταν ένα κουλούρι στο χέρι, στον δρόμο για το γραφείο σήμερα είχα πλήρη περιποίηση με τσαγάκι, και φέτες ψημένο ψωμί, με μέλι στο σαλόνι. Οπότε νομίζω και δικαιωματικά αξίζει να μπει το σημερινό πρωινό.

Με αυτήν την ανάρτηση λοιπόν εύχομαι σε όλους να έχουμε Καλή Ανάσταση! 

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης για την οποία σας μίλησα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 10: Cold

Κρύο..Ναι, κι όμως ακόμα έχει κρύο και τώρα που σας γράφω στριμωχνόμαστε δύο άτομα κάτω από μία fleece κουβερτούλα, σε μία γωνίτσα του καναπέ.. Όταν είχα δει την δέκατη μέρα και το θέμα "κρύο" φανταζόμουν χωνάκι παγωτό, κοντομάνικα μπλουζάκια και ήλιο.. Αντ' αυτού έχουμε και λέμε..κουβέρτα, καλτσάκια και ζακέτα... Πάνω που άρχισα να ανεβάζω τις ζεστές μπλούζες στα ψηλά ράφια το κρύο επέστρεψε και πάλι.

Όμως....κάποιοι δεν πτοήθηκαν! Kαι αυτός ο κάποιος που με κάνει χαρούμενη αν και κουκουλωμένος στην κουβέρτα το έφαγε το παγωτάκι του. 

Εγώ πιστή στη νηστεία μου μόνο κοίταζα, φωτογράφιζα και μύριζα.. 

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 9: Younger me

Μια φορά και ένα καιρό ήμουν μικρή, ένα μικρό παιδάκι, κοντούλι και τοσοδούλι με ακατάσχετη λογοδιάρροια και ανεξάντλητη ενέργεια. αγαπημένη μου ασχολία ήταν η "δοκός ισορροπίας" στο σαλόνι.. Ισορροπούσα δηλαδή στην πλάτη του καναπέ και πήδαγα από τον ένα στον άλλο (πάντα πατώντας στο στήριγμα της πλάτης). Επίσης είχα πολλές Βarbie που αποφάσιζα ανά καιρούς να κουρέψω με ομολογουμένως τραγικά αποτελέσματα, αλλά επειδή εγώ πίστευα ότι είχα κάνει τόοοσοοο καλή δουλειά στις Barbie έπρεπε να μεταφέρω το ταλέντο μου και στο δικό μου κεφάλι... χμ...δεν θέλετε να δείτε πως κατάφερα να γίνω...Χαρά και η μανούλα όταν ανακάλυψε τι έκανα...

Μην σας ξεγελάει το χαμόγελο αθωότητας της φωτογραφίας, ήμουν σκέτο ζιζάνιο!!! Α, και τελικά δεν μπορούσα να βρω άλλη ιδέα για το younger me από το να φωτογραφίσω την παιδική μου φωτογραφία..

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 8: Inside my wallet

Όσοι με γνωρίζουν μπορεί να υποθέτουν ότι είμαι μετενσάρκωση της κυρίας του Δ. Ψαθά που μας έκανε να γελάμε στο σχολείο με την μεγάλη τσάντα και το μικρό τσαντάκι που άνοιγε και έκλεινε συνεχώς και κόντεψε να τρελάνει τον δύσμοιρο άνθρωπο (την βρήκα εδώ για όποιον θέλει να την διαβάσει). Έχω τσάντες , τσαντάκια, πορτοφόλια, πορτοφολάκια, μέσα στην τεράστια τσάντα μου έχω σε άλλο πορτοφόλι τα ψιλά, σε άλλο χαρτονομίσματα, αποδείξεις, κάρτες και πολλές Business cards, ατελείωτες Bus. cards. Από ξενοδοχεία που πήγα και μου άρεσαν και τις κρατάω για το ΑΝ ποτέ χρειαστεί να ξαναπάω ή να προτείνω σε φίλους (δεν ξαναπηγαίνω σχεδόν ποτέ ή όταν θα μου χρειαστούν δεν τις βρίσκω), κάποιου καταστήματος που μου άρεσε η κάρτα και απλά την πήρα, γιατρών, φίλων, συνεργατών, άσχετες που ακόμα απορώ γιατί τις έχω αλλά είναι εκεί και από τις εκκαθαρίσεις που έχω κάνει κατά καιρούς έχω δύο μεγάλους πάκους ήδη (ο τρίτος βρίσκεται μέσα στο πορτοφόλι μου). 

Πριν από λίγο καιρό μου έκανε δώρο η φίλη μου η Αγγελική ένα καινούργιο πορτοφόλι-τσαντάκι, μπλε, ωραίο μπλε,  και αποφάσισα να ξεφορτωθώ τον πάκο-βαρύ πορτοφόλι που κουβαλούσα τόσο καιρό. Εδώ και κανα δύο εβδομάδες μετέφερα τα χρήματα, τη κάρτα της τράπεζας και όλα τα υπόλοιπα...σχεδόν μείνανε πίσω. Το μικρό πορτοφολάκι για τα ψιλά εννοείται ότι παραμένει ακούνητο...

Τώρα βλέπετε το μπλε μου πορτοφόλι πάνω στο φουλάρι που είχα μέσα στην τσάντα, αλλά δεν πήρα χαμπάρι ότι κουβαλούσα όλη μέρα αν και είχα παγώσει.

Περιλαμβάνει:

1. Το κραγιόν (που ναι βρισκόταν μέσα στο πορτοφόλι, μη με ρωτάτε γιατί).

2. 2-3 εισιτήρια που πάντα έχω μέσα στο πορτοφόλι για καλό φενγκ-σούι (μου έχει καρφωθεί από παλιά ότι αν έχω πάνω μου παλιά εισιτήρια θα γίνει κάποια συνωμοσία με το σύμπαν και θα κάνω και άλλα ταξίδια).

3. Τα παπουτσάκια-γούρι που πήρα από Ολλανδία και 

4. Σοκολατάκια που έκλεψα από το μπολ της μαμάς μου..

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 7: Shadow

Χωρίς περιγραφή σήμερα σας καληνυχτίζω με το τραγούδι Breathless και τους στίχους I'm hunting shadows in the dark που σκεφτόμουν για το θέμα της ημέρας.

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 6: Lunch

Κυριακή των Βαΐων σήμερα και η μέρα επιτάσσει ψάρι... Ψάρι λοιπόν και στην φωτογραφία, ξαπλωμένο πάνω στη σχάρα, λαδωμένο, αλατισμένο και με όλα τα κομφόρ του... να μας "κοιτάει".  Και το τιμήσαμε δεόντως το ψαράκι, με την χωριάτικη για συντροφιά και κάπως  έτσι μπαίνουμε και στην Μ. Εβδομάδα, και περνάει ο καιρός και πλησιάζει το καλοκαιράκι... και πραγματικά μου φαίνεται αστείο ότι και να γράψω για να συνοδέψω μία φωτογραφία ψαριού πάνω σε σχάρα... 

Μου 'ψησε το ψάρι...στη σχάρα!

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 5: Tiny

Tiny, μικροσκοπικό. Στην ζωή έχουμε συνέχεια μεγάλες ιδέες, μεγάλα όνειρα, μεγάλες προσδοκίες. Θέλουμε τα "μεγάλα"-ακριβά αμάξια, μεγάλα σπίτια, "μεγάλες"-ισχυρές διασυνδέσεις και τα προβλήματα μας μας φαντάζουν πάντα μεγάλα αλλά η αγάπη ζει στα μικροπράγματα τελικά όπως λέει και το τραγούδι.

Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με την φωτογραφία. Μμμ...πολλά και τίποτα. Ένα τόσο δα μικρό και φτηνό παπάκι από τα Jumbo μπόρεσε να μου φτιάξει την διάθεση οπότε είπα να το βάλω να κάνει μπάνιο σε ένα κουτάλι και να γίνει ο ήρωας της πέμπτης μέρας με θέμα "κάτι μικροσκοπικό"..

Πνίγηκε σε μία κουταλιά νερό

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 4: Someone who makes you happy

Μέρα 4η της φωτογραφικής πρόκλησης του Απριλίου και το θέμα έχει με κάποιον που με κάνει χαρούμενη. Σίγουρα οι γονείς μου, ο αδερφός μου, οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου με κάνουν χαρούμενη αλλά αυτός ο ένας που πρέπει να είναι σε αυτήν την φωτογραφία είναι ο "συνεταίρος" μου. Βέβαια τι κάνεις όταν το "συνεταιράκι" δεν πολυγουστάρει τις φωτογραφίες και δεν του αρέσει να ποζάρει? Προσπαθείς να βγάλεις φυσικές...ναι αλλά όταν ξέρει και ξέρεις ότι το deadline είναι σφιχτό?? χμ..εδώ ζορίζουν πολύ τα πράγματα. 

Μου έκανε γκριμάτσες (είπαμε όλοι μας κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας), έκανε υπομονή με την μηχανή χωμένη μες την μούρη του ενώ προσπαθούσε να μας φτιάξει καφεδάκια και τελικά κάποια στιγμή ενώ καθόμασταν στον καναπέ μου χαμογέλασε. Here we are λοιπόν. Ίσως "καλλιτεχνικά" δεν είναι η αρτιότερη φώτο αλλά για για εμένα έχει την δική της σημασία..

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Day 3: Mail

10:30 σήμερα, νομίζω ότι είμαι σε καλύτερο δρόμο από χθες... Δυστυχώς με την λέξη αλληλογραφία και δη mail στο μυαλό μου έρχεται ή το e-mail ή η σωρεία λογαριασμών που είναι το μόνο πράγμα που βρίσκω στο γραμματοκιβώτιο μου.. όμως πριν από λίγο καιρό παράγγειλα και έλαβα, το βιβλίο της γνωστής στους περισσότερους πλέον από τα εκπληκτικά γλυκά και τις καταπληκτικές φωτογραφίες τους (σου τρέχουν τα σάλια μόνο που τις βλέπεις) Sugar Buzz..

Γι'αυτό σήμερα το παίρνω και πάλι στα γόνατα, ανάβω και λίγο το τζάκι για να σπάσει η υγρασία (οικονομία στο καλοριφέρ..και ατμόσφαιρα....) και σας βάζω μία φωτογραφία με το τελευταίο ευχάριστο ταχυδρομικό μου απόκτημα!

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Κομοτηνή.. έτσι απλά

Η αγαπημένη μου γωνιά

Έχω σπουδάσει στην Κομοτηνή, μία πόλη μαγική, ονειρική και μυστήρια, ακροβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης και για όσους έχουμε περάσει από εκεί πάντα θα έχει μία μεγάλη θέση στην καρδιά μας. Είναι οι αναμνήσεις μας, είναι οι στιγμές μας. Πάντα θα κουβαλάω τις μυρωδιές και τους ήχους της κάπου μεταξύ καρδιάς και μυαλού.. 

Κάποια στιγμή θα σας γράψω αναλυτικά για την πόλη που αγαπώ τόσο αλλά προς το παρόν δεν μπορώ παρά να σας προτείνω να διαβάσετε το blog του Περικλή Θεοδολογίδη easy n' cosy ο οποίος ξύπνησε σε εμένα (και από ότι παρατήρησα και σε πολλούς άλλους που πέρασαν από εκεί) ωραίες αναμνήσεις. Ο Περικλής μιλάει για μία μαγική ώρα της Κομοτηνής. Το ξημέρωμα της και εγώ θα μοιραστώ με τη σειρά μου μαζί σας την  πρώτη μου δυνατή ανάμνηση από ένα ξημέρωμα στην Κομοτηνή.

Έχω ανέβει  στην Κομοτηνή με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών, έχω πιάσει σπίτι και εξαιτίας δημοτικών εκλογών μετά από 2-3 μέρες μάθημα φεύγω ξανά για την Αθήνα. Η επιστροφή λοιπόν γίνεται με το νυχτερινό Intercity (τρένο) από Αθήνα. Φτάνω στον σταθμό της Κομοτηνής ξημερώματα και η ομίχλη είναι απλωμένη στο ύψος του στήθους παντού. Κατεβαίνω από το τρένο φορτωμένη με βαλίτσες και πράγματα και το πρώτο πράγμα που αισθάνομαι είναι η πρωινή δροσιά και η υγρασία. Το πέτρινο κτήριο του σταθμού, οι φοιτητές που φορτωμένοι με πράγματα και κουρασμένοι από το νυχτερινό ταξίδι κατεβαίνουν ψάχνοντας ένα ταξί, η ησυχία που επικρατεί είναι εικόνες χαραγμένες ανεξίτηλα στον σκληρό μου δίσκο. Σαν να ξαναβλέπω την εικόνα μπροστά στα μάτια μου..Και κάπου εκεί, σε εκείνο τον σταθμό, εκείνο το ξημέρωμα, συνειδητοποίησα ότι αυτή η πόλη θα ήταν το σπίτι μου για 4 χρόνια και ήμουν έτοιμη να τα απολαύσω. 4 χρόνια, με τα καλά και τα άσχημα τους που δεν αλλάζω με τίποτα.

Σημείωση: Από τα κείμενα του Περικλή επίσης έχω ξεχωρίσει το "Εσύ ποιον θα γιαουρτώσεις;" το οποίο δημοσιεύτηκε επίσης και στο protagon.gr από όπου ανακάλυψα εν συνεχεία το blog του Περικλή.

Σημείωση 2: Το ποστ αυτό γράφτηκε με μόνο σκοπό να προτείνω το συγκεκριμένο κείμενο του Περικλή και στην πορεία δεν μπορούσα να μην θυμηθώ το πρώτο δικό μου ξημέρωμα.

Day 2: colour

Η μέρα κοντεύει να τελειώσει και εγώ τρέχω να προλάβω το ρολόι.. Είπαμε η πρόκληση είναι πρόκληση πάνω απ' όλα με τον εαυτό μου.

Σήμερα η μέρα είχε θέμα το χρώμα.. Λίγο χρώμα, ναι έχω ανάγκη από λίγο χρώμα, όλοι μας έχουμε ανάγκη από λίγο χρώμα για να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Και τι καλύτερο από λίγα χρωματιστά λουλούδια?? 

day 2: colour

Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ  , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim

Μία πρόκληση σκέτη πρόσκληση

Πάντα μου άρεσαν οι προκλήσεις, νομίζω ότι λειτουργώ λίγο καλύτερα υπό πίεση, όταν λέω στον εαυτό μου Μυρτώ πρέπει να κάνεις αυτό.  Τι να πω λοιπόν για μία πρόκληση που στα μάτια μου φαντάζει σκέτη πρόσκληση. Μία πρόκληση φωτογραφική, και είχα ανάγκη από κάτι φωτογραφικό για να με βγάλει από την ρουτίνα, να με αναγκάσει να μπω σε πρόγραμμα. Αν και ο Απρίλης έχει 3 εγώ ξεκινάω από σήμερα… Δεν μπορώ να πω ότι φαίνεται ιδιαίτερα εύκολη και υπάρχουν μερικές μέρες- θέμα της πρόκλησης που με αγχώνουν λίγο. Αλλά είναι μία καλή ευκαιρία να κουβαλάω συνεχώς μαζί μου μία μηχανή, είτε την DSLR μου, είτε την compact που έχω. Όσο για το κινητό, αυτό είναι συνεχώς δίπλα μου…

Όλα λοιπόν ξεκίνησαν όταν σήμερα διάβασα την ανάρτηση στο 365days of bliss και είπα μέσα μου…γιατί όχι? Αυτό είναι κάτι που από ότι μας πληροφορεί  έχει ξεκινήσει από ένα άλλο blog το Fat Mum Slim.

Και ξεκινάμε λοιπόν... day 1: your reflection

Ενώ έπαιζα με 2 καθρέπτες

Έκανα διάφορες δοκιμές, έστησα καθρέπτες, κηροπήγια και διάφορα άλλα. Κάποια στιγμή ενώ φωτογράφιζα σε ένα μεγάλο καθρέπτη ακουμπισμένο στο πάτωμα είδα ότι φαινόταν το είδωλο του ενός μέσα στον άλλο και κάπως έτσι προέκυψε η παραπάνω φωτογραφία.