 |
| Η αγαπημένη μου γωνιά |
Έχω σπουδάσει στην Κομοτηνή, μία πόλη μαγική, ονειρική και μυστήρια, ακροβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης και για όσους έχουμε περάσει από εκεί πάντα θα έχει μία μεγάλη θέση στην καρδιά μας. Είναι οι αναμνήσεις μας, είναι οι στιγμές μας. Πάντα θα κουβαλάω τις μυρωδιές και τους ήχους της κάπου μεταξύ καρδιάς και μυαλού..
Κάποια στιγμή θα σας γράψω αναλυτικά για την πόλη που αγαπώ τόσο αλλά προς το παρόν δεν μπορώ παρά να σας προτείνω να διαβάσετε το blog του Περικλή Θεοδολογίδη easy n' cosy ο οποίος ξύπνησε σε εμένα (και από ότι παρατήρησα και σε πολλούς άλλους που πέρασαν από εκεί) ωραίες αναμνήσεις. Ο Περικλής μιλάει για μία μαγική ώρα της Κομοτηνής. Το ξημέρωμα της και εγώ θα μοιραστώ με τη σειρά μου μαζί σας την πρώτη μου δυνατή ανάμνηση από ένα ξημέρωμα στην Κομοτηνή.
Έχω ανέβει στην Κομοτηνή με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών, έχω πιάσει σπίτι και εξαιτίας δημοτικών εκλογών μετά από 2-3 μέρες μάθημα φεύγω ξανά για την Αθήνα. Η επιστροφή λοιπόν γίνεται με το νυχτερινό Intercity (τρένο) από Αθήνα. Φτάνω στον σταθμό της Κομοτηνής ξημερώματα και η ομίχλη είναι απλωμένη στο ύψος του στήθους παντού. Κατεβαίνω από το τρένο φορτωμένη με βαλίτσες και πράγματα και το πρώτο πράγμα που αισθάνομαι είναι η πρωινή δροσιά και η υγρασία. Το πέτρινο κτήριο του σταθμού, οι φοιτητές που φορτωμένοι με πράγματα και κουρασμένοι από το νυχτερινό ταξίδι κατεβαίνουν ψάχνοντας ένα ταξί, η ησυχία που επικρατεί είναι εικόνες χαραγμένες ανεξίτηλα στον σκληρό μου δίσκο. Σαν να ξαναβλέπω την εικόνα μπροστά στα μάτια μου..Και κάπου εκεί, σε εκείνο τον σταθμό, εκείνο το ξημέρωμα, συνειδητοποίησα ότι αυτή η πόλη θα ήταν το σπίτι μου για 4 χρόνια και ήμουν έτοιμη να τα απολαύσω. 4 χρόνια, με τα καλά και τα άσχημα τους που δεν αλλάζω με τίποτα.
Σημείωση: Από τα κείμενα του Περικλή επίσης έχω ξεχωρίσει το "Εσύ ποιον θα γιαουρτώσεις;" το οποίο δημοσιεύτηκε επίσης και στο protagon.gr από όπου ανακάλυψα εν συνεχεία το blog του Περικλή.
Σημείωση 2: Το ποστ αυτό γράφτηκε με μόνο σκοπό να προτείνω το συγκεκριμένο κείμενο του Περικλή και στην πορεία δεν μπορούσα να μην θυμηθώ το πρώτο δικό μου ξημέρωμα.
Σημείωση 2: Το ποστ αυτό γράφτηκε με μόνο σκοπό να προτείνω το συγκεκριμένο κείμενο του Περικλή και στην πορεία δεν μπορούσα να μην θυμηθώ το πρώτο δικό μου ξημέρωμα.
Γενικά μετανιώνω που δεν πέρασα στις Πανελλήνιες γιατί το είχα αλλά έκανα μπιπ...ς, αλλά πιο πολύ μετανιώνω που έχασα τη φοιτητική ζωής σε μια άλλη πόλη!Σπούδαζα μεν, αλλά Αθήνα και σε ιδιωτικό..τι να λέει, δεν έζησα φοιτητικά!Έκανες εικόνα στο μυαλό μου μια φοιτητούπολη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φοιτητικά χρόνια νομίζω ότι είναι τα καλύτερα όπου και αν τα ζήσεις, με όποιον τρόπο και σε οποιαδήποτε σχολή. Είναι η ηλικία που τα κάνει ξεχωριστά! Είναι η έμφυτη ανεμελιά!!
ΔιαγραφήΚομοτηνή λοιπόν γλυκιά μου Μυρτώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚομοτηνή κι εγώ, σαν να λέμε δεύτερη πατρίδα! Ακόμα πονάω όταν τη θυμάμαι... μου λείπει πολύ. Κι αυτή και οι φίλοι και τα ξενύχτια και τα χρόνια που πέρασαν. Αλλά τουλάχιστον πέρασαν όμορφα! Κι είμαστε τόσο μα τόσο τυχεροί εμείς που τα ζήσαμε!
Ξημέρωμα στην Κομοτηνή με χάχανα και καραγκιοζιλίκια... υπάρχει καλύτερο;
Σε φιλώ πολύ πολύ
Κομοτηνή και εσύ??? Απίστευτο. Πραγματικά "σαν να λέμε δεύτερη πατρίδα"! Πραγματικά αισθάνομαι τυχερή που πέρασα από εκεί και έζησα όσα έζησα.
ΔιαγραφήΤίποτα καλύτερο από τα χαζολογήματα εκεί και τα πιο ωραία και ανέμελα χρόνια!
Φιλιά πολλά!!
Κομοτηνή...σαν να μην πέρασε μια μέρα!4 χρόνια γεματα αναμνήσεις..αναμεικτα συναισθήματα απ τα οποία υπερτερούν αυτά της χαρας..Ένα είναι το σιγουρο τα φοιτητικά τα χρόνια δεν τ αλλάζω με τπτ!!! :) :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφή