Μια φορά και ένα καιρό ήμουν μικρή, ένα μικρό παιδάκι, κοντούλι και τοσοδούλι με ακατάσχετη λογοδιάρροια και ανεξάντλητη ενέργεια. αγαπημένη μου ασχολία ήταν η "δοκός ισορροπίας" στο σαλόνι.. Ισορροπούσα δηλαδή στην πλάτη του καναπέ και πήδαγα από τον ένα στον άλλο (πάντα πατώντας στο στήριγμα της πλάτης). Επίσης είχα πολλές Βarbie που αποφάσιζα ανά καιρούς να κουρέψω με ομολογουμένως τραγικά αποτελέσματα, αλλά επειδή εγώ πίστευα ότι είχα κάνει τόοοσοοο καλή δουλειά στις Barbie έπρεπε να μεταφέρω το ταλέντο μου και στο δικό μου κεφάλι... χμ...δεν θέλετε να δείτε πως κατάφερα να γίνω...Χαρά και η μανούλα όταν ανακάλυψε τι έκανα...
Μην σας ξεγελάει το χαμόγελο αθωότητας της φωτογραφίας, ήμουν σκέτο ζιζάνιο!!! Α, και τελικά δεν μπορούσα να βρω άλλη ιδέα για το younger me από το να φωτογραφίσω την παιδική μου φωτογραφία..
Μην σας ξεγελάει το χαμόγελο αθωότητας της φωτογραφίας, ήμουν σκέτο ζιζάνιο!!! Α, και τελικά δεν μπορούσα να βρω άλλη ιδέα για το younger me από το να φωτογραφίσω την παιδική μου φωτογραφία..
Note: Η ανάρτηση αυτή αποτελεί μέρος της πρόκλησης που σας είπα εδώ , την βρήκα στο blog 365 days of bliss και έχει ξεκινήσει από το blog της Fat Mum Slim
...και αν κρίνω από το ότι κάθε φωτογραφία με κάνει να σκάω στα γέλια, μάλλον εξακολουθείς να είσαι ζιζάνιο! Καλημέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα αχ βρε Μυρτώ μου να ήμουν σε μια μεριά να σ' έβλεπα!! Τέλεια είσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να περάσεις όμορφα αυτές τις μέρες. Καλό Πάσχα κορίτσι!
αααα γλυκουλίνι....
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτα τα ναζιαρικα χεράκια δείχνουν του λόγου το αληθές..ήσουν ένα αγγελικό ζιζάνιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά μοιάζεις με το σήμερα (αν δεις κανείς την πρώτη ανάρτηση με τη αντανάκλασή σου. Γλυκούλα πολύ πολύ!!!Callie by Anthomeli
ΑπάντησηΔιαγραφή