Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Για την Αθήνα που αγαπώ..



Την προηγούμενη εβδομάδα έτυχε να περάσω μετά από πολύ καιρό με τα πόδια από το κέντρο της Αθήνας. Πέρασα από την Βασιλίσσης Σοφίας, από εκεί μέσα από την πλατεία Συντάγματος, Ερμού, Μοναστηράκι για να καταλήξω στο Θησείο.  Ήταν Τετάρτη απόγευμα. Είχε πολύ κρύο και τα μαγαζιά ήταν κλειστά.

Απολάμβανα την εικόνα της πόλης που είχα καιρό να νιώσω έτσι. Πέτυχα την αλλαγή της φρουράς με τους εύζωνες να διασχίζουν αγέρωχοι την βασιλίσσης Σοφίας, τους σαλεπιτζίδες να φωνάζουν διαφημίζοντας το ζεστό σαλέπι τους,  (Το ζήλεψα, γιατί έχω δοκιμάσει στην Τουρκία και απλά είναι το ιδανικό αντίδοτο στο κρύο, αλλά μάλλον θα βρω σκόνη για να φτιάξω μόνη μου)


Είδα το υπαίθριο λουλουδάδικο, δίπλα σχεδόν στην εκκλησία της Καπνικαρέας. 

Πέρασα από τα κλειστά εκείνη την ώρα μαγαζάκια του Μοναστηρακίου και κάθε τόσο σήκωνα το βλέμμα μου και έβλεπα την αγέρωχη Ακρόπολη, φωτισμένη και σταθερή. Μαγική και φωτισμένη στεκόταν εκεί, να μου δίνει την ίδια αίσθηση όπως  τότε, όταν την κοίταζα εκεί στην εφηβεία που φεύγαμε από το Χαλάνδρι για να πάμε στην «Υδρία» στο Μοναστηράκι να φάμε σουφλέ σοκολάτας και να μιλήσουμε με τις φίλες. Ανεμελιά.. Αυτή η παγωμένη νυχτερινή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας μου θύμισε πόσο όμορφη είναι η πόλη που ζω, και πως μέσα στην ασχήμια που της έχουν φορτώσει έχει «διαμάντια» που λάμπουν. Με έκανε να ξεχάσω τα καθημερινά προβλήματα και να νιώσω ευτυχία.


Χθες όταν έβλεπα τα πλάνα με την Αθήνα να φλέγεται για μία ακόμα φορά και στο βάθος την φωτισμένη Ακρόπολη, θύμωσα, νευρίασα, πόνεσα. Πονάω να βλέπω μνημεία σαν τα κτίσματα του Τσίλλερ να παραδίνονται στις φλόγες. Δεν μπορώ να φανταστώ στο όνομα ποιάς ιδεολογίας καίνε αυτά τα κτίσματα και τα μαγαζιά. Τι αντικατοπτρίζουν αυτά τα μαγαζιά; Τον καπιταλισμό; Τα δάκρυα στα μάτια των εργαζομένων το επόμενο πρωί τα έχουν δει όμως; Που βλέπουν το μεροκάματο τους να έχει γίνει στάχτη και αυτό. Δεν είναι η πρώτη φορά και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είναι ούτε και η τελευταία.

Εικόνα της καμένης Αθήνας αρνούμαι να βάλω, άλλωστε την βλέπουμε συνεχώς σε όλα τα Μέσα.

ΥΓ: Πραγματικά δεν ήξερα τι τίτλο να βάλω..

4 σχόλια:

  1. Υπέροχη ανάρτηση για μια υπέροχη και τόσο θλιμμένη πια πόλη!!! Το λουλουδάδικο...μου έφερε δάκρυα στα μάτια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Κατερίνα μου! Δυστυχώς, αν και τόσο ωραία είναι τόσο "πληγωμένη"..Ελπίζω να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της. Θέλω να είμαι αισιόδοξη, και νομίζω ότι μπορούμε και μόνοι μας με αλλαγή στην νοοτροπία μας και με το μικρό του λιθαράκι ο καθένας να κάνουμε την αλλαγή!

      Διαγραφή
  2. Μυρτώ μου μένω στην Αθήνα τα τελευταία 7 χρόνια και πραγματικά λατρεύω τις βόλτες στο κέντρο της Αθήνας. Κρίμα που δεν βλέπουν όλοι την ομορφιά αυτής της πόλης και ακόμα πιο κρίμα που προσπαθούν να την αποτελειώσουν. Οι φωτογραφίες όμως λένε άλλα... αυτή είναι η μαγεία τους!Callie by Anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή