Ολλανδία μέρος ΙΙ, Άμστερνταμ και Χάγη

Άμστερνταμ

Το Ρότερνταμ,στο οποίο ταξιδέψαμε στις γιορτές στάθηκε πολύ καλό ορμητήριο για δύο μονοήμερες εκδρομές. Η μία είχε προορισμό το Άμστερνταμ και η άλλη την Χάγη.

Το Άμστερνταμ είναι μόλις μία ώρα μακριά από το Ρότερνταμ με το τρένο. Περνάς από την επίπεδη εξοχή της Ολλανδίας και φτάνεις σε ένα τεράστιο σιδηροδρομικό σταθμό. Αποφασίσαμε, αν και μάλλον όχι πολύ σωστά, να κάνουμε την βόλτα μας με τα πόδια... Πολύ περπάτημα...

Περπατήσαμε από το πολύβουο και γεμάτο τουρίστες κέντρο, με τα coffeeshops, από το πρωί ανοιχτά και τα τουριστικά καταστήματα προς την πλατεία Dam, όπου βρισκεται και το Βασιλικό Παλάτι. 

Άμστερνταμ

Από εκεί περάσαμε την συνοικία  με τις γκαλλερί και τις εκθέσεις τέχνης για να κατευθυνθούμε στο τεράστιο Rijksmuseum όπου φιλοξενούνται έργα του Ρεμπράντ αλλά και άλλων Ολλανδών ζωγράφων. Το Άμστερνταμ να σημειωθεί ότι είναι γεμάτο μουσεία (το σπίτι της Άννας Φρανκ, το μουσείο του Βαν Γκογκ , το σπίτι του Ρεμπράντ....)

Rijksmuseum

Augusta - Πίνακας στο Rijksmuseum

Το πονηρό αγγελάκι του Rijkmuseum

Γελάσαμε πολύ με τα σπίτια που γέρνουν, μόνο η φωτογραφία μπορεί να σας εξηγήσει τι εννοώ, και περιπλανηθήκαμε γύρω από τα κανάλια που ποταμού Amstel, από το φράξιμο του οποίου (dam)  πήρε το όνομα της η πόλη.

Μήπως τα σπίτια δεν είναι πολύ ίσια?

Ναι, και για όσους απορούν, από κλασσική περιέργεια περάσαμε και από την περίφημη Red Light District που πλέον έχει γίνει τουριστική ατραξιόν. Ακόμα και οργανωμένες εκδρομές οργανώνονται εκεί και περιέχονται στον κατάλογο που δίνει το τοπικό γραφείο με πληροφορίες για τους τουρίστες. Να σημειώσω ότι στις τόσες μέρες ήταν το μόνο μέρος που συναντήσαμε Έλληνες τουρίστες (χαχαχα).

Από το Ρότερνταμ η επόμενη εκδρομή ήταν στην Χάγη. Μετά από το περπάτημα της προηγούμενης μέρας στο Άμστερνταμ προτιμήσαμε το τραμ για να καλύψουμε την μεγαλύτερη απόσταση και να κρατήσουμε τις δυνάμεις μας για μία μεγάλη βόλτα στην παραλία, στον Ωκεανό.

Μία πλευρά της παραλίας Scheveningen, Χάγη

Η προβλήτα στην παραλία της Χάγης

Πάνω στην προβλήτα

Ήταν η πρώτη φορά που αντίκριζα τον Ωκεανό και το αισθημα ήταν πολύ περίεργο.  H παραλία ήταν τεράστια, κόσμος απολάμβανε την βόλτα με την οικογένεια του, σκυλάκια έτρεχαν και έπαιζαν αμέριμνα. 

Ένα βουητό ακουγόταν από την θάλασσα, πολύ διαφορετικό από ότι ακούς στις ακρογιαλιές της Ελλάδας. Περπατήσαμε πολύ, χαζέψαμε τα κοχύλια που ήταν απλωμένα σαν χαλί στην άμμο, όπως τα είχε βγάλει η θάλασσα.

Σαν γνήσιοι τουρίστες πήγαμε στο ενυδρείο να δούμε τα ψάρια και τα υπόλοιπα θαλάσσια όντα και ήπιαμε τον καφέ μας με την αλμυρή τηγανίτα μας στην τεράστια προβλήτα.

Φεύγοντας από την παραλία φώναξα στον Ωκεανό ότι θα τον ξαναδώ σύντομα και ότι την επόμενη φορά θα τον διασχίσω. Πόθος, πρόκληση στον εαυτό μου, υπόσχεση για το επόμενο ταξίδι-στόχο; 

Λίγο απ’όλα...